Opinie - De middenklasse heeft niets te winnen bij de kaasroute

In een opiniebijdrage beschrijven Anton van Zantbeek en Ann Maelfait het wetsvoorstel van CD&V en Groen om de fiscale ‘kaasroute’ af te sluiten als een ‘hold-up op het inkomen of het vermogen van de middenklasse’. Ze beweren dat het wetsvoorstel schenkingsrechten zou invoeren op het schenken van geld, meubelen en andere roerende goederen. Dit gaat volgens hen in tegen een principe dat sinds mensenheugenis vaststaat, namelijk dat schenkingen via bank- of handgiften onbelast zijn.

Het betoog van de auteurs leunt op een grotesk stromanargument. Laat ons hier klaar en duidelijk stellen: wij wensen geen schenkingsbelastingen in te voeren op het schenken van geld, meubelen en andere roerende goederen. Wij raken in ons voorstel op geen enkele manier aan het principe dat bank- en handgiften onbelast zijn. De sfeerschepping over het belasten van giften van grootmoeder bij kerst, of het taxeren van handgiften van ouders voor de eerste woning van hun kinderen, is dus ongefundeerd en misplaatst. Een aandachtige lezing van het voorstel had deze kromme interpretatie kunnen voorkomen.

Het fundamentele onderscheid ligt dus in de notariële aktes. De regelgeving rond onbelaste bank- en handgiften blijft ongewijzigd. Deze schenkingen gebeuren zonder notariële akten. Het voorstel gaat louter en alleen over schenkingen die via notariële akten worden verleden. Wat wij voorstellen is dat buitenlandse notariële akten, die betrekking hebben op schenkingen van roerende goederen, geregistreerd worden in België. Dit in analogie met de bestaande regel voor schenkingen of overdrachten van onroerende goederen, die via notariële akten in het buitenland worden geregeld. Voor de registratie hiervan is de Federale wetgever bevoegd, wat maakt dat onze Kamerfracties dit voorstel doen, en niet onze Vlaamse collega’s.

Dit wetsvoorstel past dus wel degelijk onder de noemer ‘fiscale rechtvaardigheid’. De piste om de schenkingen van roerende goederen van rijksinwoners via buitenlandse notariële akten niet in België te registreren, is effectief een achterpoortje om schenkingsrechten te ontwijken. Voor de schenking van onroerende goederen geldt die registratieverplichting al. Wij breiden ze enkel uit tot de schenking van roerende goederen.

Het getuigt van kwade wil om dit voorstel te interpreteren als een hold-up op het vermogen van de middenklasse. Niet iedereen uit de middenklasse beschikt over de middelen om dure vermogensbeheerders, buitenlandse notarissen en fiscale advocaten onder te arm te nemen om dergelijke constructies uit te werken. Dat weten de auteurs ongetwijfeld ook. En wat CD&V betreft, kan een rechtvaardiger fiscaal beleid gepaard gaan met een efficiëntieoefening voor de overheid. Die sluiten elkaar niet uit, in tegenstelling tot wat de auteurs lijken te suggereren.

Niet alles wat wettelijk mogelijk is, is rechtvaardig. Dat geldt in het bijzonder op fiscaal vlak. Als legal loopholes voorbehouden blijven voor de meest vermogenden, terwijl het overgrote deel van de middenklasse correct betaalt, dan is dat voor CD&V niet rechtvaardig. Integendeel, de middenklasse zal uiteindelijk het gelag betalen. We verwelkomen elk debat over eerlijke fiscaliteit. Maar laat ons dit eerlijk en met open vizier voeren, zonder intentieprocessen en stromanargumenten.

Servais Verherstraeten en Steven Matheï